Wat doen we toch als we bidden?
Geschreven door Pieter Korbee
Wanneer je die vraag stelt, neem dan eens een gebed zoals dat van rabbijn Soetendorp bij de Dokwerker:
“Toen stond ik op
ik die nimmer heb gebeden,
niet in een kerk, laat staan in een synagoge.
Ik heb mijn mouwen opgestroopt,
mijn pet naar achteren geschoven op mijn hoofd
en ik heb gezegd: “Kom op,
hier sta ik en hier blijf ik staan,
opdat het onrecht nooit zal zegevieren.”
Dat gebed van mijn armen en handen,
dat wat mijn hart niet laten kon te doen
was dat misschien het gebed waarop U zat te wachten,
dat vloekrefrein van uw uitgekozen lied?”
Is dit een gebed, of een gebed in een gedicht? Wat gebeurt er als we dit bidden, of als je zover niet wilt gaan, wat gebeurt er als je dit zegt? Kijk je met andere ogen naar het beeld van de Dokwerker? Voel je van binnen dat je niet zomaar meer kunt blijven zitten? Voel je je verdrietig om wat er is gebeurd?
Bidden is uit, en bidden is in. Iedereen bidt op zijn, haar eigen wijze, iedere traditie kent een eigen ritme en eigen woorden. Om te vertellen van deze zo persoonlijke woorden, om ze te delen komen we samen in de Pinksterweek in de Remonstrantse kerk, Fnidsen 37, op donderdag 13 juni van 19.30 – 20.30 uur.
[*]Met dank aan de website van de Nederlandse Kapucijnen: www.kapucijnen.com
