Voorjaarslezingen 2022
‘Lef om met lege handen te staan’
De lezing van Marjoleine de Vos op 26 maart 2022, kan worden bekeken op kerkomroep.nl. Dit is de link.
De Remonstrantse Gemeente Alkmaar organiseert in 2022 alsnog de twee lezingen die eerder geannuleerd moesten worden.
Hoe actueel bleek het thema dat in de voorjaarslezingen 2020 centraal stond, lef om met lege handen te staan. Thom Geurts, de naamgever van de serie, gaf de eerste lezing. Direct daarop werden de lezingen abrupt afgebroken. Corona. Lege handen. Aan actualiteit boette het thema niet in. Daarom herpakken wij het programma dit voorjaar.
Het thema van Thom Geurts maakte indruk. Hij combineerde taalkunst en een betrokken voordracht. Geurts ontlokte met gemak een levendig en inhoudelijk nagesprek.
Een terugblik op die eerste lezing vinden we in het boekje dat Thom Geurts geschreven heeft Vormen van leegte. Hij zegt: ervaringen van leegte zijn maar al te menselijk. Daarvan zijn zoveel voorbeelden te bedenken. Het is heel menselijk om zulke ervaringen weg te drukken. Ze zijn bedreigend. We bezweren de leegte met materiële dingen, we kopen en kopen maar. We moeten toch zelf zin geven aan ons leven, wordt gezegd? Thom Geurts is iemand die deze leegte niet uit de weg wil gaan. Hij wijst haar niet af, maar omarmt haar, neemt haar serieus. Hij spreekt dan van het lef om met lege handen te staan. Hierin ziet hij de kern van religie. Zij geeft geen antwoorden, maar houdt onze levensvragen open.
Marjoleine de Vos en Pieter Korbee zullen op 26 maart en 9 april 2022 alsnog hun visie op bovengenoemd thema geven.
Tijd: 10.30 – 12.30 uur, daarna gezamenlijke lunch
Plaats: Remonstrantse Kerk, Fnidsen 33 – 37, 1811 ND Alkmaar
Kosten: € 10,- (incl. koffie/thee en lunch)
Opgave: remonstrantseschuilkerk@gmail.com of 072 – 5110868
Zaterdag 26 maart 2022
We zien dat we van de dingen niet weten hoe ze zijn
door Marjoleine de Vos
Ons leven wordt vaak vergeleken met een reis, maar waar zijn we dan naartoe onderweg? Soms lijkt er helemaal geen weg meer te zijn, soms ook moet je je afvragen of die beeldspraak wel goed is. Is er wel een weg? Zijn we op weg? Of doet dat er niet zo toe?
De dichter Rainer Maria Rilke schreef eens: So leben wir/ und nehmen immer Abschied. Er verdwijnt, al reizende door het leven, nu eenmaal van alles: mensen, uitzichten, spullen, werkzaamheden. Overtuigingen. Geloof. Hoe wordt leegte ruimte? Misschien is er maar één antwoord: probeer van zoveel mogelijk, zoveel mogelijk te houden.
Marjoleine de Vos is dichter en redacteur van NRC, waarvoor zij al ruim twintig jaar een tweewekelijkse column schrijft. Ze publiceerde vijf dichtbundels en in 2020 verscheen haar wandelessay ‘Je keek te ver’.
Zaterdag 9 april 2022
Tussen twee vuren
‘Schilderkunst – wat kunnen ogen van het innerlijk vertellen?’
door Pieter Korbee
‘De lege plaats van God’, zo luidde de titel van de lezing die Ger Groot in 2019 hield. God is uit de geschiedenis van het westerse denken weggeschreven. Hij laat een lege plaats achter. Maar wee de samenleving waarin mensen deze leegte willen opvullen. Er is een schilderij dat deze leegte verbeeldt. Simeon de pilaarheilige van Carel Willink. Over dit schilderij wil Pieter Korbee iets zeggen. Maar ook wil hij een ouder beeld in herinnering roepen, een ets van Rembrandt, de verloren zoon. Op deze ets wordt anders dan op het gelijknamige schilderij van Rembrandt het gezicht van de jongen getoond. De wanhoop is te lezen in zijn ogen. De vader drukt hem tegen zich aan. Wanhoop en nabijheid. Is dit een beeld van Gods terugkeer?
Pieter Korbee was predikant van de remonstrantse gemeente te Alkmaar. Sinds vorig jaar is hij met emeritaat. Hij heeft een proefschrift geschreven over een van de geschriften van Salomon Maimon, een joods filosoof aan het einde van de 18e eeuw.